„Dziecię – rozkoszne ty moje kajdany z jaśminu i gwiazd, dziecię – kwiecie przebaczenia, śnie mój radosny o odkupieniu, wiaro moja słoneczna, nadziejo łagodna, obłoku różowy, śpiewie skowronka.
Daj mu szczęście, Boże, by nie użaliło się, żeśmy mu życie dali; nie wiem, czym jest szczęście, ale Ty wiesz, Twoim obowiązkiem wiedzieć. Więc daj!” (Janusz Korczak, Pisma wybrane, t. IV)
Dodaj do ulubionych:
Lubię Wczytywanie...
Podobne
Napisane przez Iza Budajczak-Moder
Od 1995 roku nauczycielka domowa (wpierw jako matka Emilii i Pawła, a później ciocia Tymoteusza), konsultantka rodzin edukacji domowej i szkół parasolowych, a także aktywistka społeczna, działająca na rzecz optymalizowania warunków realizowania edukacji domowej w Polsce.
Wyświetl wszystkie wpisy według Iza Budajczak-Moder
