„Dziecię – rozkoszne ty moje kajdany z jaśminu i gwiazd, dziecię – kwiecie przebaczenia, śnie mój radosny o odkupieniu, wiaro moja słoneczna, nadziejo łagodna, obłoku różowy, śpiewie skowronka.

Daj mu szczęście, Boże, by nie użaliło się, żeśmy mu życie dali; nie wiem, czym jest szczęście, ale Ty wiesz, Twoim obowiązkiem wiedzieć. Więc daj!” (Janusz Korczak, Pisma wybrane, t. IV)